Yaşama Dair Ne Varsa, Hayatın İçinden, Hayatın Kendisi..

Her seyini kaybetsen de hayallerini kaybetmeyeceksin.
Neyi aradigini hic unutmayacaksin.
Aci,
agulu dikenler gibi ruhuna dolandiginda,
ofke,
kizil bir kuheylan gibi kosturdugunda,
keder,
yasli bir agac gibi ustune yikildiginda,
duracaksin,
durup, gumus bir su gibi akan sabahin tazeligine
bakacaksin,
sana iki yuz yil onceden haberler tasiyan
alayci kargalarin sesini
dinleyeceksin,
ciceklerini koklayip derin bir soluk
alacaksin.
Olum seni kusattiginda, tam o sirada, hayati
dusuneceksin.
Aciyi, ofkeyi, kederi ulu bir golgelige yatiracaksin
bir zaman, "dinlenin biraz" diyeceksin.
Bir inci avcisi gibi, ta derinlere dalip tek tek butun
istiridyeleri acarak,
bir sevinc arayacaksin.
Hayaller kuracaksin.
Hatiralarini bir daha gozden gecireceksin.
Sevdiklerini dusuneceksin ve seni sevenleri.
Ozlediklerini dusuneceksin ve seni ozleyenleri.
Teninde iz birakanlari ve senin izini tasiyan
tenleri.
Seni sakalariyla guldurenleri ve senin sakalarina
gulenleri.
Sevinclerini, hayallerini, hatiralarini,
sevdalarini, sevismelerini,
ozlemlerini, sakalarini bir bir yerlestireceksin icine,
hayat denilen mucizenin sana verdigi armaganlari
sIkica kucaklayacaksin.
Olum her yandan ustune saldirip seni kusattiginda,
tam da o zaman, hayati dusuneceksin.
Guzel bir haber gelecek belki yarin sabah.
Belki bir mektup alacaksin.
Sana gulumsemesini cok istedigin gulumseyecek belki sana.
Seruvenci gemiciler gibi mechul denizlerde
kayboldugunda,
tam da o zaman, karanin bir gun gorunecegini dusuneceksin.
Gozcunun ?kara gorundu? diye bagirdigini hayal
edeceksin.
Kara, hic gorunmese bile,
hic olmazsa neyi aradigini ve neyi kaybettigini
bileceksin,
cektigin onca firtinanin, varmayi umdugun o umutlu
hedefle mana kazandigini anlayacaksin.
Her seyini kaybetsen de hayallerini
kaybetmeyeceksin.
Neyi aradigini hic unutmayacaksin.
Sevincleri ne kadar hatirlarsan, acinin derinligini
o kadar kavrayacaksin.Yasadigin ve yasayabilecegin guzel seyleri ne kadar
cok dusunursen
ofken o kadar keskinlesecek.
Karanlik inerken isiga daha dikkatli bakacaksin.
Geleceginle arana, dibinde canavarlarin dolastigi
bir ucurum koyduklarinda,
nasil bitecegini bilmedigin atlayisini yapmadan once,
gecmisine, sevinclerine, hayallerine yaslanip guc alacaksin.
Sevdigin bir turkuyu mirildanmaktan hic vazgecmeyeceksin.
Bir cicek ilistireceksin yakana.
Olum seni kusattiginda, tam da o zaman, hayati dusuneceksin.
En azgin, en ihtirasli sevismelerini. ..
En cilgin hayallerini. ..
En cagiltili kahkahalarini. ..
Aci,
agulu dikenler gibi ruhuna dolandiginda,
ofke,
kizil bir kuheylan gibi kosturdugunda,
keder,
yasli bir agac gibi ustune yikildiginda,
duracaksin,
durup gumus bir su gibi akan sabahin tazeligine
bakacaksin,
sana iki yuz yil onceden haberler tasiyan alayci
kargalarin sesini dinleyeceksin,
ciceklerini koklayip derin bir soluk alacaksin.
Olum seni kusattiginda, tam o sirada, hayati
dusuneceksin.
Olum seni kusattiginda, tam o sirada, hayati
dusuneceksin.
Aciyi, ofkeyi, kederi ulu bir golgelige yatiracaksin
bir zaman,
"dinlenin biraz" diyeceksin.
Onlari, sefkatle dinlendireceksin.
Cunku onlara yine ihtiyacin olacak...

Her ne olursa olsun her yaşadığımızdan mutlaka ki ders almalıyız öyle mi ?
Özelllikle acılar mı bizi hayata daha sımsıkı bağlayacak pekiii ?
Dimdik durmamızı mı sağlıcak ?

Ya, ben artık gidişlerden sonra oluşan kamburumu dikleştirimiyorsam...
Ya, annemin bana sunduğu hayatın sahiden tozpembe olmadığını fark etmişsem...
Ya, sahiden hayatta her şeyin bir tebessümden ibaret olmadığını anlamışsam...
Ölüm gerçeğini artık kafama vurula vurula anlamışsam...
Artık işim bana eski tadıyla zevk vermiyorsa...
Çok sevdiğim tatlının bile yanından geçmiyorsam...
Ya güneş eski ihtişamıyla günüme doğmuyorsa...
Karanlıktan korkardım ya hergünüm karanlık olmuşsa...

Peki yine acılar mı beni hayata sımsıkı bağlıcak ?

İçim küf kokuyor............
Birikmiş gözyaşı çokmu durdu sence ?
Peki sesim niye çıkmıyor ?
Denize bakarken içimden attığım çığlıklarımı duydun mu ?
Yüreğimde bir delik var.......Giden gidene ordan...Kaçan kaçana...
Peki ben sahiden hayata niye bağlıydım ?
Hayata bağlayan beni o yüreğimdekiler değilmiydi ?

Buna rağmen yinemi dimdik olmalıyım.Eskisi gibi dimdik...
Bir laf söylediğimde yinemi hemen yapılmalı ?
Ya lafımı söyleyecek gücüm yoksa...

Kardeş bildiğim, can bildiğim sallamışsa hançerini taaaaaaaaaaa yüreğimin derin köşesine ve öyle gitmişse...
Giderken dökülmüşse dudaklarından iki kelime; "BU KADAR İYİ OLMA..."

Peki ben yine mi İYİ olmalıyım ?

Sabır taşı olarak görüyordun önceden kendini...Peki niye bu çaresiz duruşun ?Niye hemen ağlayıverişlerin...
Peki niye bu düşüncelerine sadakatsizliğin devam ediyor ?
Hani sabırlıydın ?

Bu son gidiş Hakkın emri olsa da zorlanıyorsun kabul et.
Kamburuna bir yük daha sana ...
Al bakalım şimdide dik durabilcekmisin ?

KABUL ET BU YÜKLER BU OMUZA AĞIR.......
Ya kendini güçlendir ya yükünü azalt...

Bir yola girmişim gidiyorum........
Ardımda birikiyor çıktığım basamaklar demekki gidiyorum......

Ama dilimde tek cümle var;
Galiba hasretin dumanı nefes almamı zorlaştırıyor