Kurtuluş Savaşı Zamanıydı.
Yaralıların Arkası Kesilmiyordu.doktor,hastalara Bakıyor Ve Tehciz Koyuyordu.
ilac Ve Morfin Az Olduğu Için Bunları Yalnız Yaşama şansı Olan Yaralılar Için Kulanıyorlardı.
Hastane Bir çadırda Yerleşiyordu.yaşama şansı Olanları Buraya Alıp,tedavi Ediyorlardı.hayatta Kalma şansı Oımayanlarıysa Dışarda Büyük Ağacın Alıtına Koyuyorlardı.doktor,hastaları Konturol Ediyor Ya çadıra,ya Ağacın Altına Yolluyordu.bu Zaman Sedyede Bir Yaralı Asker Getiriyorlar.bağırsakları Sedyeden Yere Dökülüyordu,acıdan Kıvranıyordu.doktor Bey Bu Hastanın Da Yüzüne Bakmadan Yarasını KontroL Etti Ve Yaşama şansını Olmadığını Gördü.
MorFin Vermenin Yararsız,olduğunu,bu Haldeyken Yaşamasının Imkansız Olduğunu Biliyordu Doktor."götürün Ağacın Altına"dedi.bu Zaman Hasta Gözlerini Açıp,zorla "baba,beni Tanımadın Mı?" dedi.doktor,iki Dakika Yaralı Askerin Yüzüne Baktı Ve"götürün Ağacın Altına"dedi
__Biz Böle Bi Milletin Evlatlarıyız !!! __
